Mijn fiets is gestolen. Zo uit mijn eigen schuur. 4 Maand
oud. Mijn fiets die ik met mijn eigen zuurverdiende centjes heb kunnen kopen.
Zondagochtend kwam ik beneden en zag ik de schuurdeur open staan en was erop de
plek waar mijn fiets stond een groot gapend zwart gat.
Uiteraard voel ik het onrecht. Iemand is in het midden van de nacht door mijn tuin geweest en is in mijn schuur geweest en heeft gewoon iets weggenomen wat van mij is. Nou ja, was dus. Want die fiets ga ik niet terug zien. Zo naïef ben ik zelfs niet.
Maar ik heb een tijdje terug besloten om mijzelf niet op te laten fokken. Geïnspireerd door Pepijn Lanen a.k.a. Faberyayo probeer ik een andere levenshouding aan te nemen. Hij zei dat wanneer hij in de winkel is en iemand voorkruipt hij zich dan bedenkt dat diegene het dan wel meer nodig zal hebben. En mensen, ik kan jullie mededelen, die gedachte helpt. Het geeft rust. En in die gedacht berust ik als het gaat over mijn fiets. Diegene die mijn fiets onrechtmatig heeft weggenomen zal die fiets wel harder nodig hebben dan ik. Zal waarschijnlijk het moeilijker hebben dan ik. En dan wordt diegene ineens een beetje triest, een beetje zielig.
En zo kan het dat ik zittend voor de televisie, in volledige rust, de ene schreeuwlelijk na de andere voorbij zie komen. En uiteraard gaat het maar over één ding. Geertje. Geertje in plaats van Geert, want dan komt het ook net iets zieliger over. Want in mijn nieuwe levenshouding is er zelfs een plekje voor Geertje. Geertje heeft het moeilijk. Geertje had verloren in het spel dat verkiezingen heet en had geen zin om zijn verlies toe te geven. Maar Geertje had nog wel een trucje. En dat trucje vonden de rest van de spelers, de toeschouwers en zelfs sommige van zijn teamgenoten niet zo’n geslaagd trucje.
Nu kunnen we heel boos worden op Geertje, maar we kunnen Geertje ook gewoon negeren. Prima optie. En we kunnen zelfs een beetje medelijden hebben met Geertje. Hij zal het wel nodig hebben. Geertje is dus ook een beetje zielig, een beetje triest. Ik heb besloten er na dit stukje geen aandacht meer aan te besteden. Dat doet Geertje te veel eer. Mijn ouders zeiden vroeger al wanneer andere kinderen vervelend deden. Negeren! Dan stopt het vanzelf. Dus Geertje, ik stop ermee, ik neem je niet serieus. Ga toch fietsen. Misschien wel op mij mooie, maar gestolen fiets. Je zult het wel nodig hebben…
Uiteraard voel ik het onrecht. Iemand is in het midden van de nacht door mijn tuin geweest en is in mijn schuur geweest en heeft gewoon iets weggenomen wat van mij is. Nou ja, was dus. Want die fiets ga ik niet terug zien. Zo naïef ben ik zelfs niet.
Maar ik heb een tijdje terug besloten om mijzelf niet op te laten fokken. Geïnspireerd door Pepijn Lanen a.k.a. Faberyayo probeer ik een andere levenshouding aan te nemen. Hij zei dat wanneer hij in de winkel is en iemand voorkruipt hij zich dan bedenkt dat diegene het dan wel meer nodig zal hebben. En mensen, ik kan jullie mededelen, die gedachte helpt. Het geeft rust. En in die gedacht berust ik als het gaat over mijn fiets. Diegene die mijn fiets onrechtmatig heeft weggenomen zal die fiets wel harder nodig hebben dan ik. Zal waarschijnlijk het moeilijker hebben dan ik. En dan wordt diegene ineens een beetje triest, een beetje zielig.
En zo kan het dat ik zittend voor de televisie, in volledige rust, de ene schreeuwlelijk na de andere voorbij zie komen. En uiteraard gaat het maar over één ding. Geertje. Geertje in plaats van Geert, want dan komt het ook net iets zieliger over. Want in mijn nieuwe levenshouding is er zelfs een plekje voor Geertje. Geertje heeft het moeilijk. Geertje had verloren in het spel dat verkiezingen heet en had geen zin om zijn verlies toe te geven. Maar Geertje had nog wel een trucje. En dat trucje vonden de rest van de spelers, de toeschouwers en zelfs sommige van zijn teamgenoten niet zo’n geslaagd trucje.
Nu kunnen we heel boos worden op Geertje, maar we kunnen Geertje ook gewoon negeren. Prima optie. En we kunnen zelfs een beetje medelijden hebben met Geertje. Hij zal het wel nodig hebben. Geertje is dus ook een beetje zielig, een beetje triest. Ik heb besloten er na dit stukje geen aandacht meer aan te besteden. Dat doet Geertje te veel eer. Mijn ouders zeiden vroeger al wanneer andere kinderen vervelend deden. Negeren! Dan stopt het vanzelf. Dus Geertje, ik stop ermee, ik neem je niet serieus. Ga toch fietsen. Misschien wel op mij mooie, maar gestolen fiets. Je zult het wel nodig hebben…
Haha geweldig slotstuk Talentelink..Je zult veel troost vinden in de muziek van de Sjonnies met als leadzanger the one and only Ronnie Ruysdael;)! Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenLeest lekker weg, je wordt steeds beter!
BeantwoordenVerwijderen