De dag die je wist die zou komen...

De container moet van de straat gehaald worden. Ik loop naar buiten. Ik kijk omhoog en zie dat het kraakhelder is. Hoe kan het ook anders. Tuurlijk zijn de sterren goed te zien vandaag. Het is vandaag 7 december. Vandaag is de datum waarop Nusa uitgerekend was. Vandaag staat symbool voor een ongelooflijk gemis.

Voor hetzelfde geldt was Lennon er nu dus geweest of had Nusa nog met een hele dikke toeter gelopen. Maar dat is het dus niet.  En dus is vandaag een dag waar we al een tijdje tegen aan lopen te hikken. De drukte van de Stichting Still loterij heeft het misschien een beetje verdrongen, maar de gedachten komen dubbel zo hard terug. Want wat voel je op zo’n dag, wat ga je doen? We hebben het maar op ons af laten komen.

Adele had vanochtend best even mee mogen helpen door ons wel wat kaartjes te gunnen, maar het zou te mooi zijn geweest om waar te zijn. Weet je wat? Laat Adele het lekker bekijken. Wij trekken ons eigen plan wel.

De deurbel gaat. Een pakketje. Ziet eruit als een bos bloemen van Greetz. Lize gaat de doos geweldig vinden. Er zijn heel veel mensen die aan ons denken en die met ons meeleven. Dat maakt dagen als vandaag dragelijk. We doen de doos open en een mooie grote rode ballon vliegt omhoog tegen het plafond. Een toepasselijker manier van medeleven lijkt er niet te zijn.

Laten we er maar het beste van maken is ons devies voor de dag (en de afgelopen maanden), dus lekker een broodje eten in de stad en op jacht naar plaatjes bij het Het Goed. Iets beters kunnen we niet verzinnen.

Samen Lize uit school halen is genieten. Ze ziet eruit alsof ze heeft mee gedaan met het “NK Zwientie tikken” en ze lacht alsof ze heeft gewonnen. Ik kan er niet boos om worden. Ze heeft weer een dag genoten.

Op kerstbomenjacht. We willen helemaal geen kerstboom, we willen helemaal geen feestdagen. We willen de kalender graag een maand naar voren schuiven. Maar dat gaat niet. Een kerstboom it is. Een kleintje dan. Voor Lize.

Lize is druk met schrijven. Leesbaar of niet, ze schrijft. Van wie zou ze dat hebben? Dus bij het voorstel om de ballon buiten op te laten voor Lennon met een briefje van haar er aan, staat ze al in de startblokken. In hiërogliefen geschreven staat er: “Lieve Lennon. Ik vind het jammer dat je er niet bent. Ik hou van je. Liefs Lize”.
Vastgeplakt aan het touwtje van de ballon en met z’n drietjes buiten de ballon opgelaten. En dan net zo lang kijken tot we hem niet meer zien.

En vanavond is het kraakhelder. Dat kan geen toeval zijn. Lennon is er elke dag. Alleen vandaag is hij er heel erg overduidelijk en als je hem wilt zien, kijk je even naar buiten. Het is de ster die het hardste straalt….. en als je heel goed kijkt zit er ook een rode ballon aan vast.