Messi in Sallandia 5

Ik ben Messi. Simpel. Is geen woord Spaans aan. Ik ben de beste en ik heb overal oog voor. Zie alles in het veld en maak nooit tot zelden een fout. En als ik al iets fout doe komt dat door een ander.... Maar dat is logisch.
Toch vreemd eigenlijk dat ik in het 5e elftal van Sallandia zit. Je zou verwachten dat ik al lang een keer voor het eerste gevraagd zou worden. Met mijn 32 jaar kan ik met gemak nog een paar jaar mee, en ik zou zeggen dat ik gewoon laat ontdekt ben.
En toen werd ik wakker... Meestal ziet het er niet uit wat ik doe en héél af en toe komt er eens een bal aan. Zo ook vandaag. Was er stiekem nog wel een beetje trots op ook. Want hoewel ik drommels goed weet dat ik Messi's schoenen niet eens mag poetsen, toch voel ik me af en toe wel eens als Messi. Als die ene pass goed aan komt of als ik de bal een keer goed afgepakt heb. Maar wees gerust, negen van de tien keer is het net of ik de schoenendoos nog om de schoenen heb zitten, of nog mooier alsof ik de klompen van de zusters in het ziekenhuis aan heb. (Waarom klompen in vredesnaam?!)
En toch ben ik bloedfanatiek. Op mijn manier dan. Altijd kijken of je dat ene balletje er nog in kunt prikken of misschien nog wel mooier, dat ene briljante balletje op mijn teamgenoot geven en deze dan vrij voor de keeper zetten.
Vandaag betrapte ik me op grote ergernissen van mijzelf. Mijn teamgenoten deden het in mijn ogen niet goed. (Dat zegt overigens niet, realiseer ik me heel goed) Niet terugzakken, volkomen onnodige dubbele dekking en stilstaan wanneer je moet lopen. Ik voelde me net Van Gaal, die weet het tenslotte ook allemaal beter en heeft het voetbal uitgevonden. De scheids had het ook op zijn heupen vandaag en besloot er maar 2x een half uur van te maken i.p.v. de gebruikelijke 45 minuten. Lekker....als je bij rust met 0-2 achter staat.
Na afloop van de wedstrijd was ik helemaal over de zeik. Verliezen is tot daar aan toe, maar zo... Niets en niemand leek het meer goed te kunnen doen. En terwijl ik kwaad op alles en iedereen zat te wezen in de kleedkamer, druppelde de één naar de andere speler binnen. Vrolijk lachend en alsof er niets aan de hand was. En ik werd kwaaier en kwaaier. Snel onder de douche en geen woord kon er vanaf. En toen ik terugkwam op de plek waar mijn kleren lagen, viel ik in het gesprek tussen mijn leider en een teamgenoot. "Hoe is het met je schoonmoeder?" "Tja, gaat niet zo goed. Als de behandeling aanslaat kan het nog even duren, maar anders kan het deze week gedaan zijn."
BAM jongen, de man met de hamer is er ook en ik ben wakker. Dit is Sallandia 5. Het is maar voetbal....

@Talentelink

Ziekenhuishumor

De afgelopen dagen was ik veelvuldig in het ziekenhuis te vinden. Mijn vader wordt geopereerd, en dat is best heftig. Lentelink senior krijgt ongeveer 5 omleidingen en ze gaan nog een ander chirurgisch kunststukje uithalen. Die ouwe van mij die redt dat allemaal wel, daar ben ik niet zo bang voor.

Elke keer als ik in het ziekenhuis kom heb ik een enorme drang om te gaan "klooien". Ik weet niet wat dat is. Rolstoelracen, verpleegkundigen in de maling nemen, foto's in de meeste vreemde posities nemen. Noem maar op. En tuurlijk snap ik ook wel dat het ziekenhuis daar niet altijd de meest geschikte plek voor is, maar ja, dat kind in mij zegt mij iets anders.

Misschien is het juist wel omdat het ziekenhuis zo'n ellendige plek van zichzelf is. Met uitzondering van de kraamafdeling misschien. Misschien weet ik me gewoon geen raad in zo'n onwennige plek waar iedereen met een gezicht rondloopt alsof ze 10 miljoen euro zijn misgelopen. En natuurlijk hoeft niemand mij te vertellen dat die mensen daar niet liggen omdat ze een scheet dwars hebben zitten.

De enige verklaring die ik heb is dat ik me (onbewust) teveel heb laten inspireren door de film "Patch Adams". Een geniale film die, naar mijn weten, is geïnspireerd op een waargebeurd verhaal. Als je deze film hebt gezien snap je het misschien beter. En na het zien van deze film ontwaakt er in ons allemaal wel een kleine "Patch".

Als ik straks naar pa toe ga en hij ligt daar, op de intensive care, nog buiten bewustzijn aan allerlei slangetjes en apparaten, weet ik dat ik mijn best moet doen om me in te houden. Maar stiekem weet ik dat pa zit te wachten op een geniale foto van mij naast zijn bed met een PlayStation controller in de hand, alsof ik een spelletje doe op zijn hartslagmonitor.

Voor de onwetenden onder jullie, vind je hieronder de trailer van Patch Adams. En als je aandacht verder reikt dan de trailer heb ik de dvd ook voor je.



@talentelink 

Petrus

Petrus: Dus... meneer Lentelink. Daar staat u dan
Ik: Zeg maar "je" hoor, geen probleem. En ja, daar sta ik dan...
Petrus: Ja inderdaad. Wel vervelend hoor, hoe u hier terecht bent gekomen. 
Ik: Ja, maar ach heb er zelf niet veel van gevoeld hoor.
Petrus: Gelukkig maar, zag er niet fijn uit, zo hier van boven.
Ik: Ja, hebben ze toch gelijk gehad hè over dat handsfree bellen, maar ja. Als het kalf verdronken is.....
Petrus: Tja, dan komt hij hier terecht. Ha, slecht grapje sorry. Maaruh, Je wilt naar binnen zeker.
Ik: Ja, nou eerlijk gezegd. Om hier nou op de gang te blijven staan. Dat is toch ook zo wat. Is het druk dan daar binnen? Beetje gezellig?
Petrus: Ach, we mogen aan klandizie niet klagen. Maar je brengt me wel in een lastig parket. 
Ik: (tikkie naïef) Hoezo?
Petrus: Tja, las een Facebook discussie, en daar kwam de organisatie hiero niet zo goed van af. En die Jehova's die je wegstuurde aan de deur.....
Ik: Oh dat ja. Ja, hebben jullie ook internet joh? Wist ik niet. Toch wel draadloos? Gratis? Wifi-code?
Petrus: meneer Lentelink...
Ik: Ja maar Petrus, laten we wel wezen. Goed, jullie bestaan. My bad! Maar de rest, daar had ik toch wel een klein puntje?
Petrus: Welke dan? 
Ik: Nou, dat er bijvoorbeeld wel heel veel oorlogen zijn met dank aan jullie club. Of die van de buren. Zit Allah hier eigenlijk ook in de buurt?
Petrus: Ja, die zit een verdieping hoger. Maar laten we niet afdwalen. Uw ongeloof brengt u nu wel met hangende pootjes hier.
Ik: Tja dat had ik niet helemaal voorzien toen ik het typte. Vond het trouwens niet één van jullie sterkere geloofsverkondigers.
Petrus: Oh... Hoezo?
Ik: Nou zeggen dat de wereld bedorven is en zeggen dat zo'n beetje alle kinderen misbruikt worden... Ik weet niet hoor, maar daar had de kerk toch ook wel de nodige invloed op, dacht ik.
Petrus: Ja, gevoelig puntje, zal het met de persoon in kwestie eens bespreken. Maar laten we tot een oplossing komen. 
Ik: Is er een alternatief?
Petrus: De hel.....
Ik: Mmmmmm, klinkt niet heel tof Pee. Hoe ziet dat er uit? Beetje warm, gok ik zo.
Petrus: Ja ook. 
Ik: Ook? Is er nog meer dan?
Petrus: Ja, er is nog wel een dingetje. Maar ik zal je een kans geven om toch in de hemel te komen.
Ik: Tof van je. Wat moet ik doen?
Petrus: 10 wees-gegroetjes en 5 keer een rozenkrans bidden. 
Ik: That's it? Consider it done, maar waarom kom ik er zo goed af?
Petrus: Je bent een goede misdienaar geweest en je hebt niet bewust gekwetst. Dat is me wel iets waard.
Ik: Da's waar ook ja, was ik al weer vergeten. Ik begin direct. Thanx.
Petrus: Graag gedaan. Doe je het binnen een beetje kalm aan?
Ik: Doe ik! Ik ga naar binnen, succes hier nog even aan de deur. Oh, en gewoon uit nieuwsgierigheid, wat was dat andere dingetje in de hel?
Petrus: Hahaha, als je het echt wilt weten...... Patty Brard en Rachel Hazes