Ziekenhuishumor

De afgelopen dagen was ik veelvuldig in het ziekenhuis te vinden. Mijn vader wordt geopereerd, en dat is best heftig. Lentelink senior krijgt ongeveer 5 omleidingen en ze gaan nog een ander chirurgisch kunststukje uithalen. Die ouwe van mij die redt dat allemaal wel, daar ben ik niet zo bang voor.

Elke keer als ik in het ziekenhuis kom heb ik een enorme drang om te gaan "klooien". Ik weet niet wat dat is. Rolstoelracen, verpleegkundigen in de maling nemen, foto's in de meeste vreemde posities nemen. Noem maar op. En tuurlijk snap ik ook wel dat het ziekenhuis daar niet altijd de meest geschikte plek voor is, maar ja, dat kind in mij zegt mij iets anders.

Misschien is het juist wel omdat het ziekenhuis zo'n ellendige plek van zichzelf is. Met uitzondering van de kraamafdeling misschien. Misschien weet ik me gewoon geen raad in zo'n onwennige plek waar iedereen met een gezicht rondloopt alsof ze 10 miljoen euro zijn misgelopen. En natuurlijk hoeft niemand mij te vertellen dat die mensen daar niet liggen omdat ze een scheet dwars hebben zitten.

De enige verklaring die ik heb is dat ik me (onbewust) teveel heb laten inspireren door de film "Patch Adams". Een geniale film die, naar mijn weten, is geïnspireerd op een waargebeurd verhaal. Als je deze film hebt gezien snap je het misschien beter. En na het zien van deze film ontwaakt er in ons allemaal wel een kleine "Patch".

Als ik straks naar pa toe ga en hij ligt daar, op de intensive care, nog buiten bewustzijn aan allerlei slangetjes en apparaten, weet ik dat ik mijn best moet doen om me in te houden. Maar stiekem weet ik dat pa zit te wachten op een geniale foto van mij naast zijn bed met een PlayStation controller in de hand, alsof ik een spelletje doe op zijn hartslagmonitor.

Voor de onwetenden onder jullie, vind je hieronder de trailer van Patch Adams. En als je aandacht verder reikt dan de trailer heb ik de dvd ook voor je.



@talentelink