Vanochtend stond Lize, nonchalant leunend tegen de
salontafel, te kijken naar de televisie. Ik had het journaal erop gezet i.v.m.
het vliegtuigincident in Oekraïne. “Wat is dat papa?” vraagt dochterlief. Tja,
leg dat maar eens uit. Leg haar maar eens uit hoe bijna 300 onschuldige mensen
dood zijn, omdat een stelletje Balkanranddebielen zo nodig oorlogje moeten
spelen. “Dat is een ongeluk, hier heel ver weg”, stamelde ik, terwijl ik de
zweetdruppels zich uit mijn poriën voel persen.
Nog geen minuut later vraagt onze kleine nieuwsvolger wat dat dan is op de televisie, wijzend naar de tanks die Israël de Gazastrook instuurt. Ellende, hoe red ik mijzelf hier nou weer uit?
Zzzap…”Kijk eens, de BiBaBoerderij, dat is leuk!”. “Jaaaaaaa!”roept Lize tot mijn grote opluchting.
Nog geen minuut later vraagt onze kleine nieuwsvolger wat dat dan is op de televisie, wijzend naar de tanks die Israël de Gazastrook instuurt. Ellende, hoe red ik mijzelf hier nou weer uit?
Zzzap…”Kijk eens, de BiBaBoerderij, dat is leuk!”. “Jaaaaaaa!”roept Lize tot mijn grote opluchting.
Welke ellende doen wij elkaar aan? Waar is verdraagzaamheid
overgegaan in een immoreel verlangen van gelijk krijgen? Discussie wordt een
meningsverschil, een meningsverschil wordt een ruzie, een ruzie wordt een
oorlog. En ergens daar tussenin zijn wij niet in staat geweest met elkaar in
gesprek te geraken. Triest, diep triest.
Vanochtend zijn er op mijn televisie 173 Nederlanders, 44 Maleisiërs, 27 Australiërs, 12 Indonesiërs, 9 Britten, 4 Duitsers, 4 Belgen, 3 Filipijnen, een Nieuw Zeelander, een Canadees, 2 Israëliërs en 200 Palestijnen doodgegaan. Waar gaat het mis? Vergeet nou gewoon voor een splitsecond eens de nationaliteiten en de geloofsovertuigingen. Dit zijn 480 mensen. MENSEN! Mensen met families, vrienden en collega’s. En dan heb ik het nog niet eens over de alledaagse aids- en hongerdoden in Afrika, de drugsafrekeningen in Mexico of verdwijningen in Noord Korea.
Waar leggen wij met elkaar de grens? Wanneer zeggen wij nou eens met zijn allen: Stop! Tot hier en niet verder. Grootse woorden, waar ik zelf ook eigenlijk niets mee kan. Wil wel op het Malieveld gaan staan met een protestbord. Ben zo bang dat het geen zin heeft. Dat Netanyahu daar niet zo van onder de indruk is of Vladimir Poetin.
Ik ga mijn best maar doen op mijn eigen kleine manier. Ik ga Lize maar eens uitleggen dat we lief moeten zijn voor anderen. Wie goed doet, goed ontmoet zullen we maar zeggen. Laat ik maar eens een voorbeeld stellen en beginnen met mijn wereldverbetering. Dus: Vladimir, kom je barbecueën? Neem je Netanyahu lekker mee. Het zwembadje staat ook al klaar.
Vanochtend zijn er op mijn televisie 173 Nederlanders, 44 Maleisiërs, 27 Australiërs, 12 Indonesiërs, 9 Britten, 4 Duitsers, 4 Belgen, 3 Filipijnen, een Nieuw Zeelander, een Canadees, 2 Israëliërs en 200 Palestijnen doodgegaan. Waar gaat het mis? Vergeet nou gewoon voor een splitsecond eens de nationaliteiten en de geloofsovertuigingen. Dit zijn 480 mensen. MENSEN! Mensen met families, vrienden en collega’s. En dan heb ik het nog niet eens over de alledaagse aids- en hongerdoden in Afrika, de drugsafrekeningen in Mexico of verdwijningen in Noord Korea.
Waar leggen wij met elkaar de grens? Wanneer zeggen wij nou eens met zijn allen: Stop! Tot hier en niet verder. Grootse woorden, waar ik zelf ook eigenlijk niets mee kan. Wil wel op het Malieveld gaan staan met een protestbord. Ben zo bang dat het geen zin heeft. Dat Netanyahu daar niet zo van onder de indruk is of Vladimir Poetin.
Ik ga mijn best maar doen op mijn eigen kleine manier. Ik ga Lize maar eens uitleggen dat we lief moeten zijn voor anderen. Wie goed doet, goed ontmoet zullen we maar zeggen. Laat ik maar eens een voorbeeld stellen en beginnen met mijn wereldverbetering. Dus: Vladimir, kom je barbecueën? Neem je Netanyahu lekker mee. Het zwembadje staat ook al klaar.
En met dat mooie voornemen gaan we de vakantie in, plons.
BeantwoordenVerwijderen