Bah, klagers...

Niet klagen maar dragen. Iedereen heeft er wel eens van die uitdrukking gehoord. Klagen is ook van alle tijden denk ik. De een die klaagt over een splinter, en de ander die klaagt pas wanneer hij al een vierdubbele  hartaanval achter de rug heeft. Verschil moet er zijn.
Iedereen kent ze ook wel. De notoire klagers. Het zijn over het algemeen ook niet mijn beste vrienden. En met de komst van Facebook, Twitter en alle andere vormen van social media hebben de notoire klagers een behoorlijke spreekbuis gekregen. Dan zit ze weer een scheet dwars of was het weer niet goed genoeg tijdens het zwangerschapsverlof (denk trouwens dat de moeder van Ruben en Julian alle dagen wel slecht weer wil, in ruil voor twee gezonde zoons). Kortom: klagers zijn er genoeg.

Af en toe voel ik mij ook wel geroepen om dan te zeggen wat ik denk. Zo ook een paar weken geleden.
V. ,een facebookvriendin (let op!!! geen echte vriendin. V. wist dit onderscheid niet te maken) stuurde mij een berichtje over het feit dat ik haar gekwetst had. Ik had iets gezegd over haar klaagzang met betrekking tot haar zwangerschap. In mijn ogen moest ze V. blij zijn dat ze überhaupt zwanger was. En volgens mij waren (en zijn) er genoeg vrouwen die met V. wilden ruilen. Inclusief alle ongemakken. 

Nadat mij mede was gedeeld dat V. gekwetst was, kreeg ik, hoe kan het ook anders, weer een klaagzang. Het was allemaal zo moeilijk gegaan, de kans op kindjes met down was zo groot (ik vind ze schattig), en volgens mij had V. ook nog last van ingegroeide teennagels. Ik was dan ook geen vriend meer van V.. 

Geweldig. Ik heb, op Facebook, dus eindelijk de knop gevonden waar je mensen mee kunt ontvrienden (woord van het jaar 2009). 

Kijk, laten we wel wezen. Ik ben zelf ook niet vies van een beetje aandacht. Getuige mijn Facebook- en Twitteraccount (@talentelink) en het feit dat ik een dansje sta te doen omdat jij nu mijn blog leest. Ik probeer het leven echter positief te benaderen. Ik hoop dat mijn glas altijd halfvol is in plaats van halfleeg. Maar als ik dan toch eens klaag, willen mijn echte vrienden dan opstaan en mij de waarheid vertellen? Dat het allemaal nog zo slecht niet is. Dat zijn namelijk mijn ECHTE vrienden. Zij die de waarheid durven zeggen. 

Ik hoop dat VERONIQUE een hele fijne zwangerschap heeft, een mooi en gezond kindje mag krijgen. Maar in vredesnaam, klaag nooit meer hoe zwaar je het hebt. JE KRIJGT EEN KINDJE!!! Want dan wil ik je wel voorstellen aan een paar mensen die echt recht van spreken hebben. Het ironische is dat je die nooit hoort klagen.... die dragen. Dat zijn de kanjers. 

Wat een kloteweer was het vandaag trouwens. O, ja en het verkeer is ook kut, laat staan de dieselprijzen.

@talentelink